دفن مکرر استاد بزرگ موسیقی ایران "زنده یاد بنان" شماتتی است که هرگز از یاد مردم پاک نمیشود.
هویت ملی ما برای آقایان تنها به اندازه ارزن هم ارزش ندارد.کمر بسته اند تا ایران را و هر آنچه که به هویت یک ایرانی مربوط میشود را نابود کنند.
به جای اینکه به حفظ اماکن این چنینی کمک کنند، بیشتر در تخریب آن میکوشند.
استاد بنان نماد موسیقی کشور ماست.درست است که بسیاری از مفاخر هنری و ادبی در کشور ما آنگونه که باید مورد احترام وتجلیل قرار نمیگیرند اما بهر حال این بزرگان در میان مردم و در دل آنها جای گرفته اند و با تخریب آرامگاهشان نام و یاد آنها از بین نخواهد رفت و تنها نفرت و انزجار مردم از این حکومت ضدملی و ضد بشری بیشتر و بیشتر میشود.
به نظر مي رسد جرياني هماهنگ و سازمان يافته در حال محو فرهنگ و چهرهاي فرهنگي و هنري ايران است.
در سرزمینی كه گور هنرمند و شاعر را میشكنند و با خاك یكسان میكنند.در سرزمینی که حتی به مجسمه ای بیجان رحم نمیکنند و تندیسهای شخصیتهای ملی مان را در روز روشن میدزدند.در سرزمینی که برای هویت یک ایرانی پشیزی قائل نیستند.در سرزمینی که منافع ملی و ارضی ایران را برای چند روز بقای بیشتر به تاراج گذارده اند.در سرزمینی که هنرمندش حتی نمیتواند راحت بمیرد و اجازه برگزاری مراسمی آبرومند و درخور وجهه اجتماعی او به بازماندگان داغدارش داده نمیشد.در سرزمینی که حتی از مراسم تدفین میترسند چگونه میتوانند مدعی مدیریت جهانی شوند؟
هویت ملی ما برای آقایان تنها به اندازه ارزن هم ارزش ندارد.کمر بسته اند تا ایران را و هر آنچه که به هویت یک ایرانی مربوط میشود را نابود کنند.
به جای اینکه به حفظ اماکن این چنینی کمک کنند، بیشتر در تخریب آن میکوشند.
استاد بنان نماد موسیقی کشور ماست.درست است که بسیاری از مفاخر هنری و ادبی در کشور ما آنگونه که باید مورد احترام وتجلیل قرار نمیگیرند اما بهر حال این بزرگان در میان مردم و در دل آنها جای گرفته اند و با تخریب آرامگاهشان نام و یاد آنها از بین نخواهد رفت و تنها نفرت و انزجار مردم از این حکومت ضدملی و ضد بشری بیشتر و بیشتر میشود.
به نظر مي رسد جرياني هماهنگ و سازمان يافته در حال محو فرهنگ و چهرهاي فرهنگي و هنري ايران است.
در سرزمینی كه گور هنرمند و شاعر را میشكنند و با خاك یكسان میكنند.در سرزمینی که حتی به مجسمه ای بیجان رحم نمیکنند و تندیسهای شخصیتهای ملی مان را در روز روشن میدزدند.در سرزمینی که برای هویت یک ایرانی پشیزی قائل نیستند.در سرزمینی که منافع ملی و ارضی ایران را برای چند روز بقای بیشتر به تاراج گذارده اند.در سرزمینی که هنرمندش حتی نمیتواند راحت بمیرد و اجازه برگزاری مراسمی آبرومند و درخور وجهه اجتماعی او به بازماندگان داغدارش داده نمیشد.در سرزمینی که حتی از مراسم تدفین میترسند چگونه میتوانند مدعی مدیریت جهانی شوند؟
1 نفر کامنت,نبود؟:
تین الاغها دشمن تمدن وفرهنگ هستند و با کارهای ابلهانه مجسمه دزدی حماقت خودشون را نشون میدن
ارسال یک نظر